Mam już swoje sukcesy literackie Dom – nasze miejsce na ziemi. Miejsce, w którym czujemy się najbezpieczniej. Dzisiaj już mało kto przeżywa w tej samej miejscowości całe życie. Często takich miejsc jest kilka. Wciąż aktualny jest też pogląd, że wraz z wiekiem wzrasta chęć powrotu do korzeni, miejsca swego urodzenia i młodości. Tak było i w moim przypadku. warsztaty dziennikarskie dla seniorów Urodziłam się i wychowałam na Białostocczyźnie, w małej wiosce pod Brańskiem. W Bielsku Podlaskim ukończyłam szkołę średnią i zdałam maturę. Ale potem poszłam swoją własną drogę. Najpierw studia rozpoczęte w Siedlcach, jednak w związku z reorganizacją tamtejszej uczelni – sfinalizowane w… Białymstoku! Już wtedy był chyba w tym jakiś „palec boży”. Jednak trudności ze znalezieniem odpowiedniej pracy zapędziły mnie aż do Węgrowa, miasteczka położonego w dolinie Liwca. Tak więc znów zatoczyłam kółeczko, wracając w Siedleckie. Węgrów był miastem ukochanym, które przez trzydzieści pięć lat uznawałam za swoją Małą Ojczyznę. To tam zostawiłam najlepszy okres swego życia – młodość, zapał, pracę zawodową i działalność społeczną oraz kulturalną. Zrosłam się z miasteczkiem na dobre i złe. Byłam doceniana, nagradzana, odznaczana. Zdobyłam zaufanie. Pracowałam od początku do końca w tym samym miejscu. Było to przedszkole, którym kierowałam jako jego dyrektorka aż dwadzieścia siedem lat bez przerwy. W rozwój tej